حالا امروز شده یک و نیم ماه که دانشگاه نرفته ام. چه کسی فکرش را می کرد روز پنجشنبه یک اسفند بشود آخرین روز کاری سال. پس مهمترین اتفاق سال ۹۸ را باید همین شیوع ویروس کرونا دانست. برای من البته سالی بود پر زحمت و پر تقلا برای به ثمر نشستن کارهای علمی ام. نتیجه اش گاهی مانند رفتار ادیتور Energy & Fuel شوکه کننده و حال خراب کن و گاهی مانند ادیتور Catalyst Letters سازنده یک روز درجه یک. اکران متری شش و نیم در دانشگاه با بچه های کانون فیلم و تماشای رضای علیرضا معتمدی در بهار، شروع تابستان با تله سيژ ناژوان، کلاس های آبرنگ در کنار اساتید شاهمرادی و دادخواه و ادامه اش چند سفر کوتاه خاطره انگیز به سمیرم و کرچگان و کاشان، دعوت به یک مصاحبه تکراری ملال آور و موهن، اتفاقات آبان در پاییز، سقوط فاجعه بار هواپیمای اکراینی و تماشای فیلم نشاط آور جهان با من برقص سروش صحت به همراه دوست و همکارم دکتر امامی و دفاع دانشجو/ همکلاس سابق نه چندان با معرفتم امین ایراندوست در زمستان بخش های مهم و اصلی امسال برای من بودند. یک سال سخت و خاص که زیستن در کنار الی و تجربه پدرِ باران بودن حالش را بهتر می کرد.
یک ,روز ,سال ,های ,تماشای ,سخت ,سخت و ,و تماشای ,برای من ,گاهی مانند ,و نیم
درباره این سایت